Η ιστορία της Αστρονομίας βρίθει ισχυρισμών για έναν μεγάλο, άγνωστο πλανήτη που κρύβεται κάπου εκεί έξω στο Ηλιακό Σύστημα. Κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά ακόμα έναν, αν δεν προερχόταν από τον Μάικ Μπράουν, τον άνθρωπο που εξευτέλισε τον Πλούτωνα.
Ο Μάικ Μπράουν, έγκριτος αστρονόμος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) αναγνωρίζει ότι η τελευταία του ανακοίνωση ακούγεται τραβηγμένη αλλά και μπανάλ. «Αν λέγαμε ότι έχουμε ενδείξεις για τον Πλανήτη Χ, σχεδόν όλοι οι αστρονόμοι θα έλεγαν "Πάλι τα ίδια; Αυτοί που το λένε είναι τρελοί!"» παραδέχεται ο ίδιος στο δικτυακό τόπο του Science. «Κι εγώ το ίδιο θα έλεγα. Τι διαφέρει όμως αυτή τη φορά; Αυτό που διαφέρει είναι ότι έχουμε δίκιο» διατείνεται. Ο Μπράουν και ο συνεργάτης του Caltech Κονσταντίν Μπατίγκιν δεν έχουν εντοπίσει το ίδιο το σώμα, συμπεραίνουν όμως την παρουσία του από την παράξενη συμπεριφορά γειτονικών, μικρότερων σωμάτων.
Κι άλλα στοιχεία, εδώ
Το Πυθαγόρειο Θεώρημα (530 π.Χ.): Το θεώρημα αυτό είναι θεμελιώδες για την κατανόηση της γεωμετρίας. Περιγράφει τη σχέση μεταξύ των πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου σε μια επίπεδη επιφάνεια: αθροίζοντας τα τετράγωνα των μικρών πλευρών, a και b, μπορείτε έτσι να πάρετε το τετράγωνο του μήκους της μεγάλης πλευράς, c. Η σχέση αυτή, κατά κάποιο τρόπο, στην πραγματικότητα διακρίνει την κανονική, επίπεδη, Ευκλείδεια γεωμετρία από την κυρτή, μη Ευκλείδεια γεωμετρία. Για παράδειγμα, ένα ορθογώνιο τρίγωνο στην επιφάνεια μιας σφαίρας δεν χρειάζεται να ακολουθεί το Πυθαγόρειο θεώρημα.
Νόμος της βαρύτητας (Newton 1667): ο νόμος της βαρύτητας του Νεύτωνα περιγράφει τη δύναμη F της βαρύτητας μεταξύ δύο αντικειμένων. Η δύναμη αυτή είναι ανάλογη μιας καθολικής σταθεράς, G, των μαζών των δύο αντικειμένων, m1 και m2 και εξαρτάται από την απόσταση μεταξύ των αντικειμένων, r. Ο νόμος του Νεύτωνα είναι ένα αξιόλογο κομμάτι της επιστημονικής ιστορίας – εξηγεί, σχεδόν τέλεια, γιατί οι πλανήτες κινούνται ελλειπτικά. Επίσης, αξιοσημείωτο είναι ο καθολικός χαρακτήρας της – και αυτό σημαίνει ότι η βαρύτητα στη Γη, ή στο ηλιακό μας σύστημα, λειτουργεί το ίδιο οπουδήποτε στο σύμπαν.
Η ελληνική εκπαίδευση παραμένει κάτω από τη βάση, καθώς δεν βρίσκεται μόνο πολύ μακριά από τις επιδόσεις αριστείας που παρουσιάζουν οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης, αλλά σε πολλούς ποιοτικούς δείκτες μόλις που αποφεύγει τον... πάτο της Ε.Ε.
Ειδικότερα, με βάση τις επιδόσεις των μαθητών Γυμνασίου που αριστεύουν στα Μαθηματικά, η χώρα μας βρίσκεται στην 24η θέση. Σε αυτό τον ιδιαίτερο ποιοτικό δείκτη πρώτευσαν η Ολλανδία, η Εσθονία και η Φινλανδία. Ως προς το πλήθος των μαθητών Γυμνασίου που αριστεύουν στην Ανάγνωση και την Κατανόηση Κειμένου, η Ελλάδα βρίσκεται στην 23η θέση, με τις τρεις πρώτες θέσεις να καταλαμβάνουν η Φινλανδία, η Ιρλανδία και η Πολωνία. Στον αντίστοιχο ποιοτικό δείκτη που μετράει τις άριστες επιδόσεις των μαθητών στις Φυσικές Επιστήμες, η Ελλάδα βρίσκεται στην 24η θέση, με τις πρώτες θέσεις να καταλαμβάνουν η Φινλανδία, η Εσθονία και η Πολωνία.
Σχετικό: Οι Έλληνες μαθητές έχουν πολύ χαμηλές επιδόσεις και είναι δυστυχισμένοι όταν βρίσκονται στο σχολείο.
Το πρόβλημα της βαθμοθηρίας μέσα από την ακραία κίνηση ενός δασκάλου.
Ακραία, χωρίς αμφιβολία, η ενέργεια ενός δασκάλου δημοτικού να στείλει στους γονείς των μαθητών του επιστολή, εξηγώντας πως βαθμολόγησε τα παιδιά με άριστα, κατόπιν ισχυρών πιέσεων που του άσκησαν ορισμένοι εξ αυτών. Διευκρινίζοντας ότι η αξιολόγησή του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, διατυπώνει την ευχή τα παιδιά να καταφέρουν στο μέλλον να κατακτήσουν τους ίδιους βαθμούς με την αληθινή τους αξία.Η επιστολή κυκλοφόρησε πρόσφατα στο Διαδίκτυο, φέρνοντας τον εκπαιδευτικό σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση στο εργασιακό του περιβάλλον –απειλήθηκε ακόμη και με ΕΔΕ–, καθώς μία κίνηση καλοπροαίρετη, σύμφωνα με τον ίδιο, διέρρευσε χωρίς να το επιθυμεί, όταν μάλιστα ανάλογη πίεση δέχονται από τους γονείς εκπαιδευτικοί σε πολλά ελληνικά σχολεία.Τι αποτυπώνει αλήθεια μία τέτοια κίνηση; Αν και υπερβολική αυτή καθεαυτή ως αντίδραση, μήπως τελικά η βαθμοθηρία είναι βαθύτερα ριζωμένη στο DNA των γονέων – αλλά και των ίδιων των παιδιών;
Το παιχνίδι, το οποίο έχει πάνω από 100 εκατομμύρια παίκτες σε όλο τον κόσμο, θα επανακυκλοφορήσει σε έκδοση εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Το σχετικό λινκ.
Κι ένα βίντεο παρουσίασης του σκεπτικού.
Σχετικό βίντεο: Εξηγεί γιατί πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά προγραμματισμό από μικρή ηλικία, κάτι το οποίο δεν γίνεται στα σχολεία.
Υπάρχει, λέει, ένα παράλληλο σύμπαν-καθρέφτης, ίδιο με το δικό μας, αλλά εκεί ο χρόνος κυλάει προς τα πίσω. ΛΟΛ.
Όταν το Big Bang δημιούργησε το σύμπαν, οι φυσικοί πιστεύουν ότι δημιούργησε επίσης μια αντίστροφη κατάσταση, ένα σύμπαν καθρέφτη, όπου ο χρόνος κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Από την πλευρά μας, ο χρόνος στο παράλληλο σύμπαν θα «φαίνεται» να κινείται προς τα πίσω. Αλλά ο παρατηρητής στο παράλληλο σύμπαν θα αντιλαμβάνεται το «δικό» μας χρόνο ότι κυλάει προς τα πίσω. Λογικό, ενδιαφέρων άρθρο, μπλέκει και τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.
The physicists call the moment before expansion the “Janus point,” after the two-headed Roman god. “Time is not something that pre-exists,” Barbour tells Quartz. “The direction and flow of time we have to deduce from what’s happening in the universe. When we look at it that way, it’s natural to say that time begins at that central point and flows away in opposite directions.”Barbour compares the Janus point to the moment where a river splits in two and flows in opposite directions. “It’s the simplest thing,” he says. “You start at that central Janus point where the motion is chaotic –that’s like the Greek notion of primordial chaos—but then in both directions you get this structure forming. If the theory is right, then there’s another universe on the other side of the big bang in which the direction of experience of time is opposite to ours.”
Αυτά που λέτε, καλή εβδομάδα να έχετε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου