Μια θεωρητική προσέγγιση για την γέφυρα Tacoma Narrows, εξαιτίας της θετικής επιμονής των μαθητών μου.
Για αρχή ο ορισμός: Συντονισμός
καλείται το φαινόμενο της εξαναγκασμένης ταλάντωσης κατά το οποίο η συχνότητα
του διεγέρτη ταυτίζεται με την
ιδιοσυχνότητα του ταλαντωτή.
Επίσης, η συχνότητα του διεγέρτη (στην προκειμένη περίπτωση
διεγέρτης είναι ο αέρας) είναι κάθε στιγμή ίση με τη συχνότητα του ταλαντωτή (τη
γέφυρα).
Άρα, για να υπήρχε συντονισμός
θα έπρεπε ο αέρας να μεταβάλλεται περιοδικά
με συχνότητα κοντά στην ιδιοσυχνότητα της γέφυρας. Ενδεχομένως να γινόταν για μερικά κλάσματα
του δευτερόλεπτου (θα ήταν αυτό ικανό ώστε να πέσει η γέφυρα; Μάλλον, όχι).
Επίσης ένα
άλλο σενάριο είναι: καθώς περνούσε ο αέρας από τη γέφυρα να ήταν τυρβώδης και σχηματιζόταν στρόβιλοι με κανονική συχνότητα
η οποία εξαρτάται από την ταχύτητα της ροής του αέρα. (κάπως πιο πιθανό το δεύτερο
σενάριο αλλά πάλι συντονισμός δεν μπορούσε να γίνει).
Ωστόσο η αιτία θα μπορούσε να είναι κάτι πιο ασυνήθιστο
(και με φυσιολογικές συνθήκες, δηλαδή σταθερό άνεμο) που ονομάζεται αυτοδιεγειρόμενη
ταλάντωση*, οι αεροδυναμικές δυνάμεις που
ασκούνταν στη γέφυρα από έναν σταθερό
άνεμο έτειναν να τη μετατοπίσουν μακρύτερα από τη θέση ισορροπίας. Είναι σαν να
είχαμε μια δύναμη απόσβεσης (F=-bv), αλλά
με αντίθετο πρόσημο (ένας συνδυασμός της δύναμης του αέρα και της δύναμης της
βαρύτητας). Δηλαδή, αντί να απορροφά ενέργεια από το σύστημα, αυτή η δύναμη
αντι-απόσβεσης να προσφέρει ενέργεια στο σύστημα, ενισχύοντας έτσι την ταλάντωση
φτάνοντας σε καταστροφικό πλάτος.
Μαθηματικά μπορεί να οριστεί από την παρακάτω διαφορική
εξίσωση, όπου με αντίθετο πρόσημο το –b θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα κι όπως έγινε.
με γωνιακή συχνότητα:
Ξανά δες αυτό.
*Αυτοδιεγειρόμενη ταλάντωση ενός
σώματος σε ρεύμα αέρα η οποία προκύπτει από την συνεχή αλληλεπίδραση ανάμεσα
στο αέριο και στο δομικό στοιχείο
(σώμα), με ένα εκ των οποίων ή
και τα δύο μαζί να έχουν μη-γραμμική μορφή. Η αστάθεια της ταλάντωσης έγκειται
στο γεγονός της συνεχείς αύξηση της ενέργειας που δέχεται το σώμα από το ρευστό.
Σε αυτή τη περίπτωση πριν η ταχύτητα του αέρα πάρει τέτοια τιμή ώστε να προκαλέσει
θραύση του στοιχείου, περνάει πρώτα από
μια κρίσιμη τιμή η οποία αντιστοιχεί στη έναρξη του φαινομένου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου