Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας η εικόνα που έχουμε
για τον κόσμο άλλαξε σημαντικά. Από την αντίληψη ότι η Γη βρίσκεται στο κέντρο
του σύμπαντος, το γεωκεντρικό σύστημα που παραδόθηκε από τον Αλεξανδρινό
αστρονόμο Πτολεμαίο, και το ηλιοκεντρικό σύστημα, που αιτιολογήθηκε από το
Νικόλαο Κοπέρνικο, φτάσαμε μέσω της συνεχούς παρατήρησης στην εικόνα που έχουμε
σήμερα για το σύμπαν.
Τις τελευταίες δεκαετίες ανακαλύφθηκαν συστήματα έξω από τον
γαλαξία και σπειροειδή νεφελώματα που ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια.
Οι παρατηρήσεις των σπειροειδών νεφελωμάτων δείχνουν ότι απομακρύνονται από το σημείο παρατήρησης, δηλαδή τη Γη, λόγω της μετατόπισης των φασματικών γραμμών τους προς το ερυθρό άκρο του φάσματος. Αυτό ονομάζεται φυγή των γαλαξιών (νόμος του Doppler). Ένα παρόμοιο φαινόμενο είναι γνωστό και από την ακουστική. Όταν πλησιάζει ένα όχημα, τότε ακούμε ήχο μεγαλύτερης συχνότητας απ’ ότι όταν απομακρύνεται. Κατά το πλησίασμα συμπιέζονται τα ηχητικά κύματα και κατά την απομάκρυνση διαστέλλονται.
Κάτι παρόμοιο
ισχύει και για τις πηγές του φωτός. Όταν απομακρύνονται οι πηγές του φωτός, τα
κύματα επιμηκύνονται, μετατίθενται δηλαδή προς το ερυθρό άκρο του φάσματος. Η
μετατόπιση αυτή προς το ερυθρό άκρο θα σήμαινε έτσι ότι οι πηγές του φωτός,
δηλαδή σε αυτή την περίπτωση οι γαλαξίες, απομακρύνονται από μας. Η διαπίστωση
αυτή οφείλεται στον αμερικανό αστρονόμο E. Hubble. Ο Hubble μέτρησε τις αποστάσεις από τη Γη
αρκετών γαλαξιών και τις συσχέτισε με τις ακτινικές τους ταχύτητες. Ανακάλυψε
ότι αυτά τα δύο μεγέθη είναι ανάλογα. Δηλαδή, όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση
ενός γαλαξία από τον δικό μας, τόσο γρηγορότερα απομακρύνεται από αυτόν. Η
σχέση που προκύπτει είναι γνωστή ως νόμος του Hubble και δίνεται από τη σχέση u = H * d , όπου u: η ταχύτητα
απομάκρυνσης του γαλαξία, H: η σταθερά του Hubble και d: η απόσταση του γαλαξία. Αν
διαιρέσουμε την ταχύτητα απομακρύνσεως ενός γαλαξία δια της απόστασής του,
προκύπτει η λεγόμενη σταθερά του Hubble.
Ο
νόμος του Hubble υποδεικνύει ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Αν γυρίζαμε
το χρόνο πίσω, οι γαλαξίες θα συναντιόταν και πάλι. Έτσι κάποτε θα φτάναμε στη
χρονική στιγμή, όπου όλα τα ηλιακά συστήματα θα βρισκόταν σε ένα σημείο. Η έρευνα
του Hubble αποτέλεσε το πρώτο αποδεικτικό στοιχείο της διαστολής
του σύμπαντος. Το διαστελλόμενο σύμπαν συμφωνεί με τη θεωρία της μεγάλης
έκρηξης και προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου